Ἀγγελικὴ Πάλλη.
Ποιήτρια καὶ συγγραφεὺς ἑλληνικῆς καταγωγῆς ποὺ γεννήθηκε καὶ ἔζησε στὸ Λιβόρνο τῆς Ἰταλίας (1798-1875). Ἔγραψε πολλὰ ἔργα, κυρίως ποιήματα καὶ τραγωδίες, στὰ Ἰταλικά, καθὼς καὶ ποιήματα ἐμπνευσμένα ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ ἐπανάσταση.
Ὠδὴ εἰς τὸν Λὸρδο Βύρωνα (ποίηση τῆς συνθέτιδος) 1η Ἰουνίου 1824.
Τραγουδᾶ ἡ σοπράνο Φαίη Νούσια. Στὸ πιάνο ἡ Καλλιόπη Γερμανοῦ.
«Τοὺς λαμπροὺς ὕμνους τῆς νίκης ἀφήνων
Κλαυθμῶν ἠχεῖ ἡρώων ὁ στρατὸς.
Πικρῶς λυποῦντ' αἱ ψυχαὶ τῶν Ἑλλήνων
Τ' ἀκούει μακρόθεν καὶ χαίρει ὁ ἐχθρὸς.
Ὁ φίλος ἦλθε, πλὴν, μόλις τὸν εἶδον
Σκάπτουν κλαίοντες τὸν τάφον αὐτοῦ.
Ἰδοῦ τὸ τέλος ἐνδόξων ἐλπίδων
Καὶ τὸ τρόπαιον θανάτου σκληροῦ. (3)
Τῆς νίκης παιάνας τοὺς λαμπροὺς ἀφήνων
Ἀντηχεῖ μὲ θρήνους ὁ γραικῶν στρατὸς.
Τοὺς βαθεῖς δὲ θρήνους ἤδη τῶν Ἑλλήνων
μακρόθεν ἀκούων χαίρετ' ὁ ἐχθρός»
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Τίτλος Εργασίας:«Ελληνίδες γυναίκες λογοτέχνες στο χώρο των γραμμάτων (1830-1914)».
Του μεταπτυχιακού φοιτητή:Κωνσταντίνου Λώλου. - Θεσσαλονίκη, 2018
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:
https://docplayer.gr/111288701-Panepistimio-makedonias-sholi-oikonomikon-kai-perifereiakon-spoydon-tmima-valkanikon-slavikon-kai-anatolikon-spoydon.html
(Παραθέτουμε το κείμενο αν και σημειώνουμε ότι κάποια σημεία του μαρτυρούν ότι είναι κακή μετάφραση από ξένη γλώσσα στα ελληνικά.)
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα Ελληνίδας λογίας της διασποράς αποτελεί η περίπτωση της Αγγελικής Πάλλη-Μπαρτολομέι.*
Η Αγγελική Πάλλη ήταν επιφανής ποιήτρια και συγγραφέας. Γεννήθηκε στο Λιβόρνο της Ιταλίας το 1798. Ήταν θυγατέρα του Παναγιώτη Πάλλη που κατάγονταν από το χωριό Ελινοί (Βέλλιανη) τη σημερινή Χρυσαυγή Θεσπρωτίας.
Σύγχρονη με τον Κάλβο και τον Σολωμό,επηρεασμένη από τον νεοκλασικισμό, φημίστηκε ως συγγραφέας όχι μόνον ποιητικών και δραματικών έργων, αλλά και διηγημάτων.Δίνει έμφαση στον αγώνα των Ελλήνων και το ταραγμένο ιστορικό παρόν της εποχής της, αποκαλύπτοντας συναισθήματα και στοχεύοντας στη συγκίνηση των αναγνωστών. Δεν αποφεύγει το στομφώδες ύφος και την επιμελημένη στιχουργική.
Συνήθως έγραφε στην ιταλική γλώσσα, και υπερασπίστηκε τα δίκαια των αγώνων της Κρήτης.
Το 1814 έγραψε την πρώτη τραγωδία της,Θυέστης, το 1819 έγινε μέλος της Labronica, λαμβάνοντας το όνομα του Zelmira, και συνέχισε να οργανώνει λογοτεχνικές συναντήσεις στο σαλόνι του σπιτιού του.
Στη συνέχεια, όταν οι Έλληνες άρχισαν τον αγώνα κατά της Τουρκοκρατίας η Πάλλη εστίασε το ενδιαφέρον της στα προβλήματα του λαού της πατρίδας της, μετατρέποντας το λογοτεχνικό σαλόνι της σε ένα κέντρο συλλογής χρημάτων για τον αγώνα των Ελλήνων.
Το 1824, η συγγραφέας, έγινε η μόνη γυναίκα που θα γινόταν δεκτή στην επιστημονική και λογοτεχνική λέσχη του Υπουργικού Συμβουλίου, φιλοξενήθηκε στο Παρίσι από τον Giovan Pietro Vieusseuxο οποίος την κάλεσε να συνεργαστούν σε ανθολογία, αλλά η Πάλλη δεν μπορούσε να υποστηρίξει την απαιτούμενη συνεργασία και δεν αποδέχθηκε το πρόταση.
Γύρω στα 30 της παντρεύτηκε τον Gian Paolo Bartolommei**,ευγενούς καταγωγής της Κορσικής και πατριώτη, και το 1832, γεννήθηκε ο γιος τους Lucianino. Εκείνα τα χρόνια, η Αγγελική Πάλλη έγραψε κυρίως πεζογραφία και μυθιστορήματα των κοινωνικών και παιδαγωγικών καταστάσεων, κινήθηκε προς την πολιτική λογοτεχνία και άρχισε να συνεργάζεται με εφημερίδες και μέτρια περιοδικά, τα οποία κατά κύριο λόγο ήταν η Pansy του Σίλβιο Giannini.
Στα χρόνια που προηγήθηκαν του πρώτου πολέμου της ανεξαρτησίας έγραψε στίχους, ως επί το πλείστον ανέκδοτους, και συναισθηματικές ιστορικές ιστορίες που συγκέντρωσε στη συνέχεια σε ένα μικρό βιβλίο που ονομάζεται Racconti.
Η πολιτική της δραστηριότητα ήταν έντονη: το 1847 ασχολήθηκε με την οργάνωση των εθνοφρουρών της Τοσκάνης και, το επόμενο έτος, πήγε να συνεργαστεί με την φλωρεντιανή εφημερίδα La Patria στέλνοντας τα νέα που ήρθαν από το στρατόπεδο. Έφτασε ο σύζυγός και ο γιος της στη Λομβαρδία για την επισφάλεια της κατάστασης, το 1849 επέστρεψε στο Λιβόρνο και αποσύρθηκε στην ύπαιθρο. Εδώ, το 1851, έγραψε τις ομιλίες μιας γυναίκας στις νεαρές παντρεμένες γυναίκες της χώρας της, όπου καταδεικνύει την ανάγκη εκπαίδευσης γυναικών και επαναξιολογεί το ρόλο των γυναικών στην οικογένεια και την κοινωνία.
Το 1853, χήρα και με μέτριες οικονομικές απολαβές, αποφάσισε να φύγει για το Τορίνο,όπου άρχισε να αφοσιώνεται πλήρως στα γράμματα.Το 1855 δημοσιεύθηκαν οι Εξομολογήσεις μιας Κορσικανής, το επόμενο έτος έγραψε το Cenni πάνω από το Λιβόρνο και το περίγραμμα του, στην οποία περιγράφει την πόλη της, παρέχοντας ιστορικές και πολιτιστικές σημειώσεις. Επίσης, κατά τη διάρκεια της παραμονής στο Τορίνο άρχισε να συνεργάζεται με την εφημερίδα του Λιβόρνο "Η Ευτέρπη", καλλιτεχνική εβδομάδα, η γραμματική και θεατρικές παραστάσεις. Το 1857 αποφάσισε να επιστρέψει στο Λιβόρνο όπου ζούσε δίνοντας ιδιωτικά μαθήματα.
Στις 1 του Ιανουαρίου 1859 ξεκίνησε και στη συνέχεια συνεχίστηκε μέχρι την ανακήρυξη του Βασιλείου της Ιταλίας, την έκδοση του εβδομαδιαίου περιοδικού Il Romito, όπου παράλληλα με την είδηση της καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής φύσης ενώθηκε ένα πολιτικό ρεπερτόριο σαφές προ-Πιεμόντε προσανατολισμό και προ-Cavour.
Περί το 1864 συνέθεσε το λυρικό δράμα Corinna, το 1968 τα μυθιστορήματα Ulrico και Elfrida και το Il hunchback της Santa Fiora.
Την τελευταία δεκαετία της ζωής του ασχολήθηκε κυρίως με διδακτολογικά-παιδαγωγικά προβλήματα, με ιδιαίτερη προσοχή σε εκείνα που σχετίζονταν με την εκπαίδευση των γυναικών.Από το '72 έως '75 έγραψε δραματικές συνθέσεις, που περιγράφει τη ζωή του Δάντη στο δικαστήριο του Μιλάνου, Lello, ο οποίος αφηγείται σε 5 ενεργεί την ιστορία ενός «700 Ιππότης και τα νέα Σπύρο.
Η Αγγελική Πάλλη πέθανε στο Λιβόρνο στις 6 Μαρτίου 1875.
Κατά τη διάρκεια της ελληνικής επανάστασης αναζωπυρώθηκε ο ενθουσιασμός της υπέρ της μητέρας Ελλάδας και έγγραψε στα ελληνικά «Ύμνον προς τον Βύρωνα» και «Θρήνον για την καταστροφή των Ψαρών.
Ονομάστηκε «νέα Σαπφώ». Επίσης έγραψε και δραματικά έργα και διηγήματα στα ελληνικά με Ελληνικές υποθέσεις. Υπήρξε φύση λεπτή, φιλέλλην, πνευματώδης, μορφωμένη και ενέπνευσε με το έργο της τον θαυμασμό στους ομότεχνούς της.
Τιμήθηκε από το Λιβόρνο για την προσφορά της στην λογοτεχνία
__________________________
* Αλόη Σιδέρη(1929, 2004) (1989-1994).Έλληνες φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Πίζας (1806-1861), Α ́-Β ́.Αθήνα: Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, σελ.55.
** BARTOLOMMEI, Giampaolo, inDizionariobiograficodegliitaliani, Roma, Istitutodell'EnciclopediaItaliana.URL consultato il 19 marzo 2018.
Περιφέρεια Ηπείρου: Περιφερειακή Ενότητα Ιωαννίνων: Όπου η Ομορφιά Περισσεύει
Από την Αγγελική Πλάγου ΠΗΓΗ ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου